Ah be park, sen nelere kadirsin!

Ah be park, sen nelere kadirsin!

Hayat öyle sürprizlerle dolu ki...
Bazen çok mutlu eder, bazen de çok üzer.
İşte o üzen dönemlerden birini yaşıyorum. Hem de fazlasıyla...
Sebebini bilmediğim, adını koyamadığım, haksızlığa uğradığım günler...
Lafı fazla dolandırmadan anlatacağım.
Çok sevdiğim, yaşı itibariyle küçük olduğu için kardeşim yerine koyduğum, genç dostum dediğim, her zaman sempati duyduğum, yüreğinin güzelliğine inandığım, dik duruşu ve zekasıyla kendini hemen fark ettiren, müzik dehası, neşeli bir kişilik...
Gelecek yıllarda, çok güzel yerlere geleceğine inanıyorum. Çünkü hakkediyor.
Lakin, havada kalan sorularım var. Sebebini bilmediğim bir dargınlık, bir küskünlük, tek taraflı kalp kırma durumları, ithamlar,göz oymalar...
Gel konuşalım, yüzleşelim, ne oluyor anlayalım...
Kırgınım...Çok kırgınım...
Jet hızıyla gelişen bir gerilme...
Her ne kadar aramıza kedilerin en karası girmiş olsa da...
Her ne kadar ben tü kaka olsam da...
Canın sağ olsun...
Lakin bundan sonra, dinlemeden, anlamadan, karşındakini üzme.
Güzel kardeşim;
Bugüne kadar hep yanındaydım. Bundan sonra da sen farkında olmayacaksın ama ben yine yanında olacağım.
Olur da bir gün kapımı çalmak istersen. Bir kahvenin kırk yıl hatırı vardır.
Başımla beraber...
Sağlıcakla ve mutlu kal...